In 1961 waren enkele leden van de familie Hoekendijk, leiders van de Nederlandse beweging Stromen van Kracht, op de Nederlandse Antillen om er evangelisatiecampagnes te houden. Van daaruit kwam de evangelist in september naar Suriname om alhier contacten te leggen en een campagne voor te bereiden.

Omdat hij hier niemand kende, maakte hij contact met leiders van onze gevestigde kerken, om via hen en met hen samen te werken. Hij wilde de gelovigen in de kerk versterken en hoopte zijn diensten in een kerkgebouw te kunnen houden. Men begreep de boodschap die hij brengen wilde echter niet, en de kerkdeuren werden voor hem dichtgegooid. Hoekendijk moest zijn eigen weg zoeken. Gelukkig kwam hij in contact met een groepje geïnteresseerde gelovigen - God heeft altijd een groepje geïnteresseerden - die hem wegwijs konden maken en door hun hulp kreeg hij van de stads-commissaris het advies om de Thalia schouwburg af te huren, met toestemming om er diensten in te houden.

De samenkomsten begonnen op 16
oktober 1961 - eerst gepland voor
vier dagen. Een Bijbelvers dat tij-
dens de campagne benadrukt werd,
was Jezus Christus is gisteren en
heden Dezelfde, en tot in alle
eeuwigheid. Hebr. 13:8.
De nieuwsgierigen kwamen aarze-
lend binnendruppelen. De bood-
schap sprak aan en ze kwamen bij
tientallen. Toen ze echter de Heilige
Geest in beweging zagen en mensen
genezing begonnen te ontvangen,
werd het steeds drukker. Thalia werd voor nog eens veertien dagen afgehuurd. Velen die eerder naar hun beste weten de Heer gediend hadden, kwamen tot besef dat ze gewoon kerkgangers waren geweest en geen persoonlijke relatie hadden met Christus. Vele zondaars kwamen tot bekering en gaven hun leven aan Jezus. Alcoholisten werden bevrijd. Zieken werden genezen en het duurde niet lang, of de campagne in Thalia was the talk of the town. Er kwamen zoveel mensen, dat er niet genoeg plaats was en velen op het podium plaats moesten nemen, terwijl andere belangstellenden buiten op het erf moesten blijven staan, om via de luidsprekers naar die grote indrukwekkende Hollandse prediker met wit haar te luisteren.

De kranten begonnen het nieuws te verslaan: God was aan het werk in Thalia en iedereen hoorde ervan. Mensen uit de distrikten begonnen hun zieken naar Paramaribo te brengen, opdat er voor hen gebeden zou worden. 

  Op een zondagmorgen stonden al om 

  zes uur 's morgens mensen voor de 

  poort van Thalia, om toch een plaats 

  te vinden in het gebouw voor de dienst,

  die officieel om 10:00 uur zou beginnen. 

  Om 8:00 uur was de zaal al tjokvol. 

  Met spoed werd de evangelist opge-
  haald en naar Thalia gebracht. Er kon
  niemand meer bij. De mensen zaten op
  het podium, in de ramen, op de gang-
  paden. Ze stonden op het erf. Om 9:00

uur werd maar begonnen met die zondagmorgendienst; een uur eerder dan gepland. Surinaamse tijd is dus weleens eerder dan de afgesproken tijd.

Karel Hoekendijk liet zijn vrouw Elizabeth, zoon Frans en schoondochter Yvonne overkomen, om hem te helpen deze grote menigte van nieuwe bekeerlingen te leiden. Elizabeth (moeder Bep) en Frans begonnen Bijbelstudies te geven over de gaven van de Heilige Geest en velen werden vervuld en begonnen in vreemde tongen te spreken, zoals op de eerste Pinksterdag in Handelingen 2 en I Cor. 14.

De plaatsen waar men in die tijd samenkwam voor de Bijbelstudies, waren het gebouw van de YWCA aan de Heerenstraat, de Stadszending van de EBGS aan de Burenstraat en IPV aan de Gemenelandsweg.  

Karel Hoekendijk bereikte echter niet alleen Paramaribo met zijn boodschap. Hij trok met zijn Surinaamse medewerkers naar de distrikten en naar het binnenland. En ook daar verkondigde hij de boodschap, dat Jezus redt, geneest en bevrijdt. Ook daar was men hongerig naar God en kwamen velen tot reddend en bevrijdend geloof in Hem.

Toen mensen uit de gevestigde ker-
ken al te enthousiast begonnen te
worden over de diensten in Thalia en
zich bij de eerste grote doopdiensten
in het zwembad Parima, bij tientallen
lieten dopen door onderdompeling,
net als de Here Jezus (Matteus 3:13
-17), liep het voor de religieuze lei-
ders de spuigaten uit. In vijf doop-
diensten waren al meer dan zeven-
honderd mensen gedoopt. Enkele lei-
ders hadden politieke relaties en
konden eerst gedaan krijgen, dat het
Karel Hoekendijk verboden werd, nog langer mensen de handen op te leggen, omdat hij zodoende "ziekten zou kunnen verspreiden". Toen de mensen, zonder handoplegging van de evangelist, toch nog genezing ontvingen op het gelovig gebed, werd bewerkstelligd, dat de familie Hoekendijk verder verblijf in Suriname werd ontzegd. Ook mochten ze zolang de regerende partij aan de macht was, het land niet meer binnenkomen.

Vader Karel, zoals hij in die tijd door velen genoemd werd, verliet Suriname op 11 maart 1962, uitgewuifd door honderden gelovigen.  Hun hart was intens verdrietig, omdat ze hun herder nu moesten missen, maar wat de regeringsleiders beoogd hadden, gebeurde niet. De nieuwe beweging was niet meer te stuiten. Een lied dat in die tijd veel gezongen werd, was "Het feest gaat door, o ja het feest gaat door!"

  Enkele Surinamers waren door Vader
  Karel aangesteld om de diensten in
  Thalia verder te leiden. De zang werd
  geleid door Broeder Ludwig en Zuster
  Ilse van Kanten, die later de Gemeente
  van Jezus Christus oprichtten, en Zus-
  ter Detta Hewitt, eerste pastor van de   
  Gemeente Logos.  De jongbekeerde
  broeder Pudsey Meye leidde de gebeds-
  diensten. Hij en zijn vrouw Mavis Egger,
  waren ook de eersten wier huwelijk bin-
  nen het Volle Evangelie werd ingeze-
  gend door Vader Karel Hoekendijk, kort
  voordat hij het land verliet. Sandra
  Hewitt, de jongste dochter van Walther
en Detta Hewitt, was één van de eerste babies die aan de Heer werden opgedra-
gen, naar het voorbeeld van de Here Jezus in Lukas 2:22-39.

 
Frans en Yvonne Hoekendijk trokken ongeveer een maand na het vertrek van zijn vader, over de grens naar--toen nog Brits--Guyana, om van daaruit de jonge gemeente Stromen van Kracht in Suriname te blijven helpen. Ze spraken daar geluidsbanden in en zonden die dan naar Paramaribo. Wan ogri tyari wan bun, want ook daar werden ze heerlijk door God gebruikt om een nieuw werk te beginnen: "Streams of Power" in een stadje op de linkeroever van de Corantijn. 

Nog maandenlang hebben de gelovigen in Thalia diensten bijgewoond, met zoals iemand het noemde, deze "ingeblikte evangelist": preken op de band, totdat op zekere dag de bandrecorder defect was en de Surinaamse broeders zelf het Woord moesten prediken. De Heer plaatste hen zelf in de bediening en hoewel ze jong waren in het werk, haast geen training hadden ontvangen, en daarom natuurlijk ook veel fouten maakten, bevestigde de Heer, dat Hij hen geroepen had. Het werk van Gods Geest ging door. De gemeente bleef bestaan en breidde zich uit, tot een landelijke gemeente van nu wel tienduizenden gelovigen.

Zo werd de gemeente Stromen van Kracht in Suriname geboren, wat wordt beschouwd als het formele begin van het Volle Evangelie in Suriname.  

Het eerste volledig Surinaams bestuur van de nieuwe Surinaamse Gemeente Stromen van Kracht bestond uit de echtparen Lachman en Hermelijn en de zusters Boodie, Hellings en Hortence "Sila" Lachman, die later de echtgenote werd van de onlangs tot hoger leven opgeroepen Pastor Roy Wong Swie San van de Gemeente Lob' Makandra te Santopolder. Pastor Sila Wong Swie San stond op 1 oktober 2011 officieel ook 45 jaar in de bediening.

Lees ook de biografie van Pastor Sila Wong Swie San-Lachman op Kerkipasi.net.
 

Uit de opwekking in Thalia zijn indirekt, bijna alle Volle Evangelie gemeenten in Suriname voortgekomen. Daarom zal de maand oktober voor de gehele nationale Pinkstergemeente net als voor de Gemeente Stromen van Kracht en voor Pastor Sila Wong Swie San altijd een bijzondere maand zijn.

Kijk uit naar komende publicaties over de Pinksterbeweging in Suriname.

Foto's uit de "Stromen van Kracht" bladen
uitgegeven door de Familie Hoekendijk
in Nederland

Pinksterpioniers in Suriname - Opwekking in Suriname

De eerste vijf Pinkstergemeenten in Suriname