Karel Hoekendijk was een zoon van een bekende
dominee van de Vrije Evangelisatie in Nederland;
als kunstenaar was hij enige tijd zijn eigen weg
op gegaan door het leven, maar was radikaal tot
bekering gekomen, na een hartinfarct en op het
gebed van zijn vrouw en een gelovige vriendin
was hij op slag genezen. De Heer had door die
vriendin ook tot Karel gesproken, dat Hij hem zou
gebruiken om het evangelie aan vele volkeren te
brengen, als hij zich geheel aan God wou over-
geven.
Broeder Hoekendijk begon meteen aan ieder diehet maar horen wilde, te vertellen wat God
voor hem had gedaan. Niet lang na zijn eigen
genezing werd hij gevraagd een bijeenkomst
toe te spreken. Ze kwamen samen in Utrecht.
Een groep gereformeerde ouderlingen, die meer
wilde weten van zijn genezing, was onder de
mensen. In die samenkomst was ook een man
die al veertien jaren verlamd was. Karel
Hoekendijk was toen nog geen ervaren prediker,
maar hij vertelde zijn verhaal en de Heer deed
het begeerde wonder. Toen de man uit zijn rol-
stoel opstond, nadat er voor hem gebeden was,
dansten velen, w.o. de ouderlingen, enthou-
siast met hem mee. Dit hadden ze nog nooit
Van de familie door wie God Suriname schudde in 1961, is alleen Zr. Yvonne Hoekendijk nog bij ons op aarde. Karel Hoekendijk ging heen op 82-jarige leeftijd op 16 juni 1987. Zijn vrouw Elisabeth werd 87 jaar en stierf op 18 november 1997. Frans Hoekendijk overleed op 18 september 1998, op de leeftijd van 65 jaar.
Ilse Marie van Kanten-Reeberg (1962 - 1991)
Geboren op 11 mei 1928 te Paramaribo, Suriname,als dochter van de toenmalige direkteur van de
plantage Alkmaar in het distrikt Commewijne, be-
leefde Ilse Marie Reeberg op die plantage fijne
kinderjaren totdat de oudere kinderen in Parama-
ribo naar school moesten.
Haar moeder stierf toen Ilse vijftien was, waar-
door het gezin uiteengeslagen werd, wat voor de
rest van haar leven invloed had op haar beoor-
delen van situaties en haar handelen.
Ilse vertrok als tiener naar Aruba, waar ze tot
levend geloof in de Heer Jezus kwam. Zij leerde er
ook haar toekomstige echtgenoot Ludwig van
Kanten kennen. Toen ze negentien jaar oud was,
vertrok zij naar Nederland om er opgeleid te wor-
den tot verpleegster. Ludwig volgde haar naar
Nederland, waar zij in 1951 in het huwelijk traden.
Enkele jaren daarna remigreerden de Van Kanten-Reebergs naar Suriname. In 1960 kwamen zij in contact met de Assemblies of God zendeling John Tubbs en voegden zij zich bij de groep die bij hem aan huis 'zondagschool' hield. Toen Karel Hoekendijk naar Suriname kwam in september 1961, ontmoette hij de groep van Tubbs en verzorgde enkele Bijbelstudies voor hen, voor hij vertrok en terugkwam om een evangelisatiecampagne te houden. De Van Kantens waren van groot nut voor hem en hielpen hem de nodige vergunningen verkrijgen voor het houden van diensten in het Theater Thalia.
Toen langer verblijf in Suriname de Hoekendijks geweigerd werd, was Ilse van Kanten als oudere gelovige en als trouwe helper van de Hoekendijks waarschijnlijk de meest voor de hand liggende leider van de Thalia samenkomsten. Zij leidde het werk van de stichting Stromen van Kracht in Suriname ongeveer drie jaren. Onder haar bediening kwamen zeer velen, waaronder verscheidene van de oudere geestelijke leiders, zoals Detta Hewitt, Benny MacNack, Stanley Hofwijks en Purcy Blackson, tot Christus of zij werden in hun eerste jaren op de weg geestelijk door haar (op)gevoed.
In 1965 werd de stichting Stromen van Kracht, waar Karel Hoekendijk de voorzitter van was, om praktische redenen geliquideerd en richtten Zuster Van Kanten en haar man "De Gemeente van Jezus Christus" op. Die Gemeente kocht een oud clubgebouw aan de Petuniastraat 5 te Zorg en Hoop en liet het tot kerkgebouw renoveren.
Zuster Ilse van Kanten-Reeberg was in het land vooral bekend van de radio en Televisie. Ze was een vrouw 'met back-bone' en een vrouw van gezag. Met een bijzondere liefde voor de jeugd, was zij een moeder voor veel jongeren, al was ze enigszins gereserveerd. Omdat zij bij onbekenden nogal autoritair overkwam, was ze niet bij iedereen geliefd, maar ze werd alom gerespekteerd. Ze was voorgangster van de Gemeente van Jezus Christus tot aan haar overlijden op 28 juli 1991. Pastor Ilse van Kanten-Reeberg was in Suriname de eerste Pinkstervoorganger die nog in het ambt heenging.
Pudsey Meye (1963 - 2002)
Hoewel Christelijk opgevoed, kwam Pudsey Meye
tijdens de samenkomsten van de evangelist Karel
Hoekendijk in Thalia (oktober 1961) tot het besef,
dat het nodig was persoonlijk een besluit te ne-
men om een volgeling of discipel van Jezus Chris-
tus te worden.
Samen met zijn, toen verloofde, Mavis Egger be-
leed hij in gebed dat zij zondaren waren en een
nieuw leven met Jezus wilden beginnen.
Hij volgde de Bijbelstudies van moeder Elisabeth
Hoekendijk over de gaven van de heilige Geest.
De Heer sprak door Moeder Bep tot Pudsey, dat
Hij hem wilde gebruiken in Zijn dienst.
Broeder Pudsey was zo hongerig naar meer, dat
God hem thuis in zijn slaapkamer een bijzondere
ervaring gaf. Zijn leven veranderde radikaal.
Vroeg in 1962 werd het huwelijk van Pudsey en Mavis Meye door de evangelist uit Nederland ingezegend. Toen de familie Hoekendijk in 1962 het land had verlaten en de jonge Pinksterbeweging in Suriname zonder herder achterbleef, werd Broeder Meye een van de helpers die verder leiding gaven aan het werk.
Mensen zoeken zich altijd leiders, in wie ze vertrouwen en bij wie zij zich happy voelen. Zo trok uit de jonge kudde gelovigen deze naar die persoon en gene naar een ander. Er werd in verscheidene huizen door groepen mensen uit de Opwekking samengebeden. In de groep die met Pudsey Meye bad, werd er geprofeteerd dat God hem zou gebruiken, maar dat hij een gemeente moest beginnen. Na samen de leiding van Gods Geest hiervoor te hebben gezocht, begon hij met zijn volgelingen op 2 oktober 1963 een evangelisatiecampagne in de jeugdvereninging Spes Patriae aan de Keizerstraat. God bevestigde zijn woorden; er kwamen velen tot Jezus. Dat was het begin van Voorganger Pudsey Meye's bediening en van de Gemeente Gods Bazuin.
Broeder Meye predikte niet alleen in Paramaribo, maar met een hart voor mensen in nood, doorstond hij ontberingen om in het binnenland van Suriname het evangelie te verkondigen aan de boslandbewoners.
Hij was een bidder, een strijder in de geest en werd door God gebruikt om velen te bevrijden van demonische lasten. Ook heeft hij velen getraind om het werk van een evangelist te doen en vele van zijn pupillen zijn nu zelf voorgangers. In een verlangen om Christus' gemeente samen als één te zien optrekken, nam hij in 1973 het initiatief om samen met de andere voorgangers de Federatie van Volle Evangelie Gemeenten op te richten.
Het werk onder hem bloeide en breidde zich gestadig uit. In 1995 werd hij benoemd tot Opziener over alle ontsproten Gemeenten Gods Bazuin. Hij diende zelf als herder tot 1994 de moedergemeente, die nu "De Nieuwe Generatie Gemeente Gods Bazuin" genoemd wordt. In 2002 werd hij in het bisschopdom over Gods Bazuin Ministries opgevolgd door zijn tweede zoon, Steve.
Bisschop Emeritus Pudsey Meye verwisselde het tijdelijke met het eeuwige in april 2005 en werd overleefd door zijn trouwe en geliefde echtgenote Mavis, zijn drie kinderen en zijn oudere zuster Francisca (tante Fransje) op wier aandringen hij de Thalia campagne in 1961 had bezocht.
Zijn grafmonument is een maquette van het Godshuis waarin hij zo trouw en liefdevol zijn roeping heeft vervuld.
Daan en Wies Lachman (1965 - 1973)
Het echtpaar Wenzel Masidhaan "Daan" Lachman en Louise "Wies"
Lachman-Rambalak is het eerste
voorgangerspaar geweest van de
huidige stichting Stromen van
Kracht in Suriname.
Daan Lachman was de zoon van de
bekende evangelist Theodoor Lach-
man van de Evangelische Broeder
Gemeente. Hij werd geboren op
14 december 1921 te Paramaribo.
Zuster Wies werd te Katwijk in
Commewijne geboren op 21 juni 1944.
Broeder Daan leerde jong het vak van bakker en bleek er goed in te zijn. Hij werd chef banketbakker bij Bakkerij Kersten.
Het werd tijd om een gezin te stichten en zoals vaker gebeurt in de Hindoestaanse cultuur, werd het huwelijkslot een handje geholpen; de jonge Louise werd als potentiële bruid onder de aandacht van Daan gebracht. Hoewel niet meteen, omdat Daan bij de eerste ontmoeting Wies te jong vond, trouwden zij en werden zij gezegend met acht kinderen.
Toen de evangelist Hoekendijk naar Suriname zou komen, werd Wies door haar buurvrouw, die ervan wist, aangespoord zijn diensten te bezoeken. Zuster Wies had namelijk een struma, waarvoor zij geopereerd moest worden. Zij werd tijdens de Opwekkingsdiensten in Thalia genezen en besloot de Heer Jezus voor altijd te volgen en te dienen. Haar man, die een frequente filmbezoeker was en graag met zijn vrienden een borrel pakte, had daar niet zoveel zin in, maar ook hij had gezondheidsproblemen. Daan Lachman had pijnlijke knieën vanwege reuma. Op aandringen van zijn vrouw en dochter Sila, die intussen ook haar hart aan de Heer had gegeven, bezocht hij een dienst en werd totaal genezen van de reuma, waarop ook hij zijn verder leven aan God toewijdde.
Wies hield samen met de kinderen bidstonden aan huis, die na enige tijd uitgroeiden tot heuse kerkdiensten, doordat de ene buur na de andere met noden erbij kwam. Ook anderen, die de diensten in Thalia bezochten, vonden het prettig met de Lachmans samen te bidden en God te prijzen.
In 1965 richtte Zuster Ilse van Kanten een eigen gemeente op; de eerste stichting was intussen om praktische redenen geliquideerd. De familie Lachman besloot trouw te blijven aan Stromen van Kracht in Nederland en vroeg hun toestemming om onder die naam en aanvankelijk onder de paraplu van Stromen van Kracht verder te gaan. Zij richtten een nieuwe stichting "Volle Evangelie gemeente Stromen van Kracht" op in februari 1966 en omdat hun huis intussen te klein was geworden voor de groep die er samenkwam, hielden zij hun eerste officiële kerkdiensten in het gebouw van de Chinese vereniging Chung Fa Foei Kon aan de Keizerstraat.
De kinderen Lachman hielpen ijverig mee bij het gemeentewerk; ze waren vooral aktief in de straatevangelisatie en jeugdaktiviteiten. De jonge Sila die een jaar lang door Karel en Bep Hoekendijk was getraind en met hen op zendingsreis was geweest, was een grote hulp voor het voorgangerspaar.
In juli 1966 zond God meer hulp vanuit Nederland voor de jonge gemeente in het echtpaar Jaap en Corrie Steeds. Zij hielpen de gemeente leiden, waardoor de last voor Daan en Wies Lachman wat lichter werd en zij meer aan evangelisatie konden doen. In 1968 vertrok Zuster Lachman naar het distrikt Nickerie, waar zij het beheer van een hotel overnam van Zuster Sjiem Fat, die ook leiding had gegeven aan de kleine groep Stromen van Kracht gelovigen in Nickerie en naar Nederland vertrok. Zuster Wies was een flinke vrouw; zij bracht het hotel tot bloei en was daarnaast herderin van de kleine Nickeriaanse kudde, die gestadig in aantal toenam. Broeder Daan had het overzicht over het werk in Nickerie en bezocht zijn vrouw regelmatig. Een jaar later verhuisde hij zelf ook naar het distrikt, waar hij naast het geestelijk werk met succes een bakkerij begon en draaiende hield met de hulp van zijn vrouw.
De Heer zegende hun familie en Hij zegende hun werk in Nickerie, dat voor de Lachmans tot een eind kwam in 1973. In dat jaar emigreerde het echtpaar naar Nederland, waar de Heer hen bleef gebruiken, o.a. als ouderlingen bij de gemeente De Schutse in Rotterdam.
Hun dochter Sila Lachman was intussen getrouwd met Roy Wong Swie San (helaas in maart 2011 overleden), die later voorganger werd van Stromen van Kracht, en leider van het werk Lob' Makandra te Santopolder, Suriname. Over Sila Wong Swie San-Lachman en Roy Wong Swie San kunt u op Kerkipasi.net meer lezen.
Kleindochter Gloria Wong Swie San heeft het pioniershart van haar voorouders geërfd. Samen met haar echtgenoot Winston Lie Kwie Sjoe stichtte en leidt zij succesvol het werk van "Weid Mijn Lammeren", als geen-kerk zijnde, een nieuw soort bediening in het Volle Evangelie in Suriname. Over andere nakomelingen zullen wij D.V. in de toekomst meer horen.
Daan en Wies Lachman zijn nu op hoge leeftijd en hebben in oktober 2011 Suriname nog bezocht voor het 50-jarig jubileum van de gemeente Stromen van Kracht. Zij wonen in Zoetermeer, Nederland.
Kitty en Harry Uyleman (1965 - 1983)
Het echtpaar Herman "Harry" en Kitty Uyleman heeft in 1965 samen met enkele vrienden de Pinksterzending Suriname opgericht. Harry Uyleman was afkomstig uit Indonesië en in dienst van de Troepenmacht in Suriname (TRIS). Kitty was lid van de familie Gomperts van de plantage Ma Retraite; een vrouw met een zwakke gezondheid, maar een ijzersterke wil.
Kittys geloofsavontuur begon toen ze in 1961 als
echtgenote en moeder van drie jonge kinderen naar
Nederland moest voor medische behandeling. Sinds
haar tienerjaren hadden artsen haar niet van haar
kwaal kunnen afhelpen. In Nederland bezocht ze op
uitnodiging van haar schoonmoeder een Pinksterge-
meente in Den Haag, waar ze niet alleen genezing
vond voor haar lichaam, maar ook de levende
Heiland Jezus Christus ontmoette en zich radikaal
tot Hem bekeerde.
Terug in Suriname, werd zij ontvangen door een
echtgenoot, die wel blij was met haar genezing,
maar niet met het feit dat haar levensdoel nu was,
zoveel mogelijk over de Persoon Die haar genezen
had, te spreken. Harry Uyleman voelde zich daar-
door in verlegenheid gebracht, wat zorgde voor grote onenigheid in hun huwelijk.
Zuster Kitty bezocht de huissamenkomsten van de Amerikaanse zendeling Tubbs en raakte bij zijn
zondagschoolwerk betrokken. Slechts enkele maan-
den daarna kwam de evangelist Hoekendijk naar
Suriname. Kitty ging mee in de stroom van de Hei-
lige Geest en ervoer ook de Opwekking in Thalia.
Het duurde niet lang of haar man boog ook zijn
knieën voor Jezus Christus en legde zijn leven op
Gods altaar.
Toen John Tubbs zijn huissamenkomsten voortzette
en de First Assembly of God gesticht werd, waren
de Uylemans erbij. Samen gaven zij zich vol vuur
voor het werk van de Heer en trokken van wijk naar
wijk en zelfs naar het binnenland, om zondagscholen
te leiden en te evangeliseren. Zij beheerden ook de
eerste Volle Evangelie boekwinkel, die zij van een
Baptistenbroeder hadden overgenomen.
De First Assembly of God was, hoewel de leiders van Nederlandse afkomst waren, meer Amerikaans ingesteld. Zuster Kitty wilde dat de voorganger van de Haagse gemeente waar zij zo wonderbaarlijk genezen was, naar Suriname kwam. Dit werd niet goed met de leiders uitgepraat en de Uylemans verlieten met enkele vrienden de First Assembly.
In maart 1965 richtten zij de Stichting Pinksterzending Suriname op, met als voorganger broeder Johan van den Bergh, de Nederlandse voorganger in kwestie. De diensten werden bij de familie Uyleman aan huis gehouden. Toen Broeder Van de Bergh na twee korte perioden in Suriname te hebben doorgebracht, het land definitief moest verlaten, werd besloten dat Kitty en Harry Uyleman de jonge gemeente verder zouden leiden. Zuster Kitty Uyleman-Gomperts werd een vurige, krachtige evangeliste, bij de kinderen vooral bekend als "tante Kitty" van de radioprogramma's voor kinderen. Zij bracht honderden, en door de radio-boodschappen misschien wel duizenden, tot Jezus.
Bij de Onafhankelijkheid in 1975 zou de TRIS ophouden te bestaan. Noodgedwongen moest het gezin Uyleman Suriname verlaten. Pastor Kitty vertrok voor de onafhankelijkheid met de kinderen naar Nederland. Broeder Harry koos ervoor de gemeente niet herderloos achter te laten. Hij leidde de Pinksterzending nog acht jaren totdat Willem Wongsosemito in 1983 het pastoraat van de Pinksterzending kon overnemen.
Zuster Kitty was na de onafhanke-
lijkheid teruggekomen met hun jong-
ste, John, een nakomer (nu een van
de oudsten van Maranatha Minis-
tries in Amsterdam), maar liet de
leiding van de gemeente in de kun-
dige handen van haar man.
De oudere kinderen Uyleman waren
intussen volwassen en in Nederland
getrouwd.
Zuster Kitty Uyleman-Gomperts
stierf op 12 februari 1985--zij werd
51 jaar--en is begraven in Lelystad,
in Nederland.
Broeder Harry Uyleman en zijn kin-
deren hebben vaker de gemeente in
Suriname bezocht. Hij is reeds op
hoge leeftijd, maar predikt bij gele-
genheden nog even vurig het evangelie van het Koninkrijk Gods.
John D. Tubbs was officieel de eerste persoon 
Hoewel het Volle Evangelie al vier jaren via de 
Pas getrouwd, maakten Frans en 